ปรัชญาการศึกษาแนวทางการทำงานของมูลนิธิฯ

“การศึกษาไม่ใช่เป็นเรื่องของวิธีการสอน แต่คือเรื่องของศิลปะแห่งการปลุกศักยภาพมนุษย์ และบุคคลแรกที่ต้องปลุกก็คือครู เพื่อครูจะได้ไปปลุกนักเรียน รวมทั้งปลุกอนุชนคนรุ่นต่อๆไปด้วย”

“ก่อนที่คนเราจะครบวัย 7 ขวบ หากมีพัฒนาทางชีวิตที่เหมาะสม มีความสุข ชีวิตก็จะเจริญวัฒนะ แต่หากพัฒนาไปในทางไม่เหมาะสม ความบิดเบี้ยวก็จะเข้าครอบงำ  ดังนั้นจึงเป็นความรับผิดชอบของนักการศึกษาทั้งหลาย ที่พึงจักต้องนำความเจริญวัฒนะมาสู่เด็กๆทั้งปวง”

“สิ่งที่จะกำหนดพฤติกรรมใดๆของเด็กๆ หาใช่คำพร่ำบ่นก่นด่า หรือเทศนาสั่งสอน แต่การกระทำตัวของผู้ใหญ่นั่นเอง ที่ส่งผล มีอิทธิพลต่อเด็กๆเหนือสิ่งอื่นใด”

“จงให้เด็กๆเติบโตท่ามกลางบรรยากาศแห่งความรักความอบอุ่น และรายล้อมด้วยผู้ใหญ่ที่เป็นเยี่ยงอย่างที่ดีงาม”

“มนุษย์คือร่างกายที่สั่งการโดยสมอง และโลกเป็นวัตถุในครอบครองของมนุษย์”

วันนี้โลกได้แสดงให้เห็นแล้วว่า มิใช่วัตถุธาตุภายใต้อำนาจของมนุษย์.

พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พุทธศักราช ๒๕๔๒ ประกาศว่าเป้าหมายของการศึกษา คือ การพัฒนามนุษย์ที่สมบูรณ์ ทั้งร่างกาย จิตใจ และปัญญา
นักวิทยาศาสตร์และนักปรัชญาในศตวรรษที่ 21 เรียก
ปัญญาทางกายว่า สัญชาตญาณ (instinct)
ปัญญาทางจิตใจว่า ปัญญาญาณ (intuition)
ปัญญาทางสมองว่า ปรีชาญาณ (intelligence)

หากพิจารณากันให้ถึงแก่นแล้วย่อมพบว่าเป้าหมายการศึกษาเพื่อพัฒนามนุษย์ที่สมบูรณ์ในทั้งสามมิติไม่สามารถบรรลุได้ด้วยการจัดการศึกษาที่อยู่บนฐานความรู้เกี่ยวกับมนุษย์ในมิติทางกายเพียงมิติเดียว

การศึกษาวอลดอร์ฟเป็นการศึกษาตะวันตกร่วมสมัย ที่อยู่บนพื้นฐานของภาพลักษณ์มนุษย์ใน 3 มิติอย่างเป็นองค์รวมและมีความเชื่อว่า ความเข้าใจอย่างถ่องแท้เรื่อง กฎแห่งกรรมเป็นเรื่องสำคัญที่สุดสำหรับอนาคตของโลกและอารยธรรมมนุษย์

การศึกษาวอลดอร์ฟไม่ได้มีเป้าหมายให้ผู้เรียนสะสมความรู้เพื่อเข้าสู่สนามแข่งขันทางเศรษฐกิจแต่เป็นการศึกษาเพื่อปลุก (awaken) ตัวตนภายใน (Ego) ของมนุษย์ให้ตื่นจากการมุ่งยึดตนเองไปสู่การปล่อยวางสิ่งห่อหุ้มในมิติทางกาย ความรู้สึกและความคิด จนสำนึกถึงความรับผิดชอบอย่างสมบูรณ์ต่ออนาคตของตน มนุษยชาติ และโลก

ผศ.ดร.บุษบง ตันติวงศ์. (2552)
การศึกษาวอลดอร์ฟ: ปรัชญา หลักสูตรและการสอน. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.